Czciciele świętego Józefa, będący członkami Wspólnoty Świętego Józefa SOCIETAS SANCTI IOSEPH, wzorując się na pobożnych praktykach nabożeństwa do świętego Józefa, mają na szczególnej uwadze zagrożenia, jakie niesie ze sobą współczesny świat wobec Kościoła, jak również całej rodziny ludzkiej i dlatego Wspólnota pragnie pomóc, członkom lepiej rozpoznać wokół siebie i czynnie przeciwstawiać się „atakującemu sposobowi myślenia tego świata” i powszechnie „przenikającym błędom””, o których pisał Papież Pius X[1]. Większa jasność umysłu powinna zostać uformowana przy „Blasku Prawdy”[2] (Veritatis splendor) przede wszystkim poprzez osobiste i własne „ukształtowanie w Chrystusie”, a co za tym idzie, kroczenie po drodze odnowy w duchu Ewangelii, by w pełni zrozumieć wołanie Apostoła, by całe życie stało się święte (1 P 1,15)[3]. Przyszłość jest w ręku Boga i nie mamy wątpliwości, że Duch Święty nie przestanie obdarzać zaszczytami świętego Józefa, do którego Kościół stosuje słowa: „ Mąż sprawiedliwy doznaje wielorakich błogosławieństw, a kto strzeże swego Pana, doznaje szacunku” (prz.27,18; 28,20). Blask Prawdy to także czystość umysłu i intencji serc. Dlatego też mamy nadzieję, że rozpowszechniając Nabożeństwo do Przeczystego Serca świętego Józefa przyczynimy się do wzrostu Jego Chwały a także lepiej zrozumiemy tajemnicę kochającego Serca Pana Jezusa – Jego niezgłębionej Miłości złączonej ściśle z boską sprawiedliwością a także wstawienniczej Miłości Niepokalanego Serca Maryi, która nieustannie towarzyszy ludzkości. Jedność serc, która była elementem prawdziwego zjednoczenia w domowym zaciszu nazaretańskiego domu jeszcze bardziej umacnia naszą ufność w słowa Zbawiciela na Górze błogosławieństw” „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt.5,8)

Dlaczego nabożeństwo do Przeczystego Serca Świętego Józefa?

Współcześnie słowo „serce” oprócz znaczenia anatomicznego ma również sens przenośny: symbolizuje miłość, uczucie, odwagę; w języku biblijnym jednak owo przenośne znaczenie jest wszechstronniejsze i głębsze. Poznanie biblijnej teologii „serca” rzuca nowe światło na Boga, Serce jest najgłębszym wnętrzem człowieka. To obszar gdzie Bóg i człowiek spotykają się.

Serce w znaczeniu najogólniejszym oznacza wnętrze człowieka, na które patrzy sam Bóg: „Jednak Jahwe rzekł do Samuela: Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Jahwe natomiast patrzy na serce” (l Sm 16,7).

Tak bardzo szerokie pojmowanie serca sprawia, że przypisuje mu się również różnorodne postawy religijno-etyczne, dobre lub złe. Termin „serce” występuje tutaj często w ciekawych przeciwstawieniach: serce człowieka pobożnego ufa Bogu (Ps 7,11), przyjmuje Jego naukę (Ps 7,3); człowiek taki ma czyste serce, tj. sumienie (Ps 24,4; 51,12; 40,8), natomiast zły i bezbożny ma serce przewrotne (Hi 26,13; Prz 11,20). Serce może być skruszone lub twarde (Jr 7,24; Ez 2,4; 3,7), „obrzezane” lub „nieobrzezane” (Jr 9,24n; Pwt 3,6; 10,12.16), bliskie Bogu lub oddalone od Niego (Pwt 29,17; Jr 17,5), niepodzielone, czyli i wierne, lub podzielone, czyli bałwochwalcze (Wj 20,5; 34,14; Pwt 4,24; Joz 24,19; Ez 6,9; 16,30), serce z ciała, tj. serce delikatne i wrażliwe, lub serce z kamienia, tj. zatwardziałe (Ez 36,26), serce mądre lub głupie (Syr 3,25n). „Serce” w Starym Testamencie oznacza niekiedy ten obszar w człowieku, gdzie ukryta jest najgłębsza tajemnica ludzkiego życia, przeznaczenie człowieka. Samuel powiedział do Saula, że powie mu wszystko, co jest w jego sercu, co Bóg postanowił wobec niego a więc wyjawi przed nim tajemnicę jego życia (l Sm 9,19; por. Sdz 16,15.17; Dn 2,29n).

Jeżeli zatem Bóg ustanowił „Męża sprawiedliwego” z Nazaretu małżonkiem Najświętszej Dziewicy, „to uczynił go z pewnością nie tylko towarzyszem Jej życia, świadkiem Jej dziewictwa, obrońcą Jej cnoty, ale przez związek małżeński także uczestnikiem w Jej wzniosłej godności.” (RC 20). Nie ma bowiem Chrystusa i Jego Kościoła bez Fiat Maryi i nie ma Maryi – Matki Jezusa z mocy Ducha Świętego- bez wybrania dla Niej przez Boga Małżonka, świętego Józefa, oraz Jego udziału nie tylko w tajemnicy Maryi, ale także Chrystusa i Jego Kościoła. Odtąd kocha Jezusa sercem ojca, i tym się w głębi swej duszy cieszy. Coraz pełniej czuje się ojcem i nim jest. Ojcostwo Józefa, podobnie jak ojcostwo każdego mężczyzny, ma swe pierwsze i podstawowe źródło w ojcostwie samego Boga, zgodnie z Pismem św., zwłaszcza w świetle nauki Chrystusa, którą św. Paweł streszcza w słowach: „Dlatego zginam moje kola­na przed Ojcem, od którego pochodzi wszelkie ojcostwo w niebie i na ziemi” (Ef 3, 14-15)

Józef z Nazaretu jest szczególnym objawieniem ojcostwa. Możemy więc wnioskować, że św. Józef nazywany troskliwym ojcem Jest wzorem mężczyzny i ojca poprzez realizowanie swej życiowej misji w pełny sposób. Tym samym wzywa współczesnych ojców, by pełni poświęcenia i miłości pomagali swoim dzieciom w przeżywaniu różnorodnych rozterek i rozdarć wewnętrznych.

Ojcowska miłość św. Józefa obejmuje każdego, kto należy do Ko­ścioła. Ta opieka jest zupełnie wyjątkowa i nie ma w niej udziału żaden święty, bo żaden nie dostąpił zaszczytu, aby być patronem całego Kościoła. Bóg Ojciec w dalszym ciągu posługuje się św. Józe­fem, czyniąc go reprezentantem swej ojcowskiej troski w stosunku do Kościoła.

Czystość Józefa nie wynika tylko i wyłącznie z Jego dziewiczego stanu wobec Maryi, lecz także z czystości serca które całkowicie zostało podporządkowane Bogu. Czystość serca podniósł Pan Jezus do rangi jednego z ośmiu błogosławieństw, czyniąc je warunkiem oglądania Boga. Źródłem tej czystości jest Chrystus, który oczyszcza nasze serca i mieszka w nich przez wiarę. Wiara jest poruszeniem serca – tak przeżywał ją Święty Józef poprzez swoją pokorę, milczenie. Tej wiary uczymy się od Serca Świętego Józefa, które przepełnione jest sprawiedliwością. Temu Sercu poświęcamy się, gdyż każdy akt poświęcenia siebie jest wyznaniem i odnowieniem wiary.

 

[1] Papież Paweł VI Encyklika Ecclesiam suam AAS 56 (1964)

[2] Papież Jan Paweł II Veritatis splendor z 6.08.1993. por. Pius IX: Quamvis enim naturales illae disciplinae suis propiis ratione cognitis proncipiis nitantur, catholici tamen earum cultures divinam revelationem veluti rectricem stellam prae oculis habeant oportet, qua preaculente sibi a syrtibus et erroribus caveant…” DS

MODLITWA NA CZEŚĆ PRZECZYSTEGO SERCA ŚWIĘTEGO JÓZEFA

PRZECZYSTE SERCE ŚWIĘTEGO JÓZEFA
UDZIEL NAM TWOJEJ SŁODYCZY I MIŁOŚCI.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu
Jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen

PRZECZYSTE SERCE ŚWIĘTEGO JÓZEFA
DAJ NAM TWOJĄ CICHOŚĆ I POKORĘ.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu
Jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen

PRZECZYSTE SERCE ŚWIĘTEGO JÓZEFA
UŻYCZ NAM TWEGO POSŁUSZEŃSTWA

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu
Jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen

Przeczyste Serce Oblubieńca zjednoczone z Najświętszym Sercem Jezusowym i Niepokalanym Sercem Maryi, pozdrawiamy Cię naszymi sercami i prosimy Cię, bądź naszym Przewodnikiem do Domu Ojca i bądź przy nas w każdy czas, abyśmy zawsze potrafili pełnić Wolę Bożą naśladując Twoje posłuszeństwo i oddanie.
Serce Józefa, czyste i pełne Miłości, bądź naszym drogowskazem. Amen”